Mamusia kupuje autko dla Beniaminka...

   Była zima, a jak to zimą bywa, temperatura na zewnątrz zachęcała do spacerów...po mieszkaniu. Moje modlitwy o to, by nie zjawiał się dzisiaj żaden klient nie zostały tym razem wysłuchane. Zadzwoniła do mnie jakaś pani, która szukała samochodu dla swojego syna - Beniaminka. Synuś dostał trochę pieniędzy od dziadka, trochę od mamusi i te fundusze chciał ulokować w swoim pierwszym bolidzie. Pani dzwoniła do mnie z zestawem pytań dotyczących Hondy Civic: rocznik - stary, stan - brzydki, z gazem, tania, zgnita. Pomyślnie przeszedłem wstępną weryfikację, a to znaczy, że najprawdopodobniej mama Beniamina miała zepsuty głośnik w telefonie. Zastanowiło mnie to, że samochodu nie szuka sam zainteresowany, tylko ma od tego ludzi, ale cóż poradzę, może mama zna się lepiej na autach...

    Pani na oględziny zjawiła się również sama. Obejrzała auto dookoła, powtykała ręce w dziury w nadwoziu, przejechała się kawałek i stwierdziła, że pojedziemy na sprawdzenie auta do ... ASO, bo ona chce, żeby synek jeździł bezpiecznym i sprawnym samochodem. Bezpiecznym i sprawnym samochodem w cenie stu paczek Klubowych! Pierwszy raz w życiu spotkałem się z sytuacją, że ktoś chce 17-letnie zwłoki sprawdzać w autoryzowanym serwisie! O mało nie umarłem ze śmiechu, kiedy to do mnie dotarło. Argumentów, że w serwisie Hondy zadzwonią po TVN kiedy zobaczą, że ktoś chce prawie równowartość oglądanego auta zapłacić za sprawdzenie tegoż wehikułu, nie zarejestrowały receptory słuchowe kobiety. Tłumaczenie, że takie auto ostatni raz widziano w ASO około 1995 roku i niekoniecznie rozpoznają tam już co to za model, również nie zostało zarejestrowane. Moje zapewnienie, że nie ma takiej możliwości, żeby warsztat autoryzowany zarekomendował jej kupno tej kupy złomu, też nie dotarło do jej świadomości. Więc OK! Będzie śmiesznie! Pozostało tylko poczekać aż jaśnie Beniaminek zaszczyci nas swoją obecnością. Słyszałem mamusię, która przez telefon namawiała Jaśnie Wielmożnego, by raczył przybyć. Tłumaczyła mu najpierw do jakiego autobusu ma wsiąść, po jaką taksówkę zadzwonić, jak stawiać kroki, żeby się nie potknąć o krawężnik... Synek miał być za 15 minut. Po 45 minutach ( a jak już wcześniej wspomniałem – zima była) słyszę: „To ty jeszcze w domu jesteś?”

    Po około dwóch godzinach zjawił się pryszczaty gówniarz z miną mówiącą „pie***lę was wszystkich razem z waszym samochodem”, zadał od niechcenia kilka idiotycznych pytań w stylu: „a czemu to takie zgnite?” i pojechaliśmy do serwisu. Widok miny pracownika – bezcenny! Zaczęło się dokładne (i myślę, że dość drogie) sprawdzanie stanu technicznego 17-letniego auta, wartego tyle, ile ważyło pomnożone przez cenę kilograma w skupie. Jak wiadomo auto nie spełniło oczekiwań synka. Mechanicy stwierdzili, że cztery, czy pięć elementów posiada niefabryczną powłokę lakierniczą, do wymiany są metalowe przewody hamulcowe, jeden sworzeń wahacza i parę innych grubszych i drobniejszych rzeczy. Beniamin stwierdził stanowczo, że jego widełki przeznaczone na dołożenie do auta się połamały! Ja wiem, że to zabrzmi niezbyt kulturalnie, ale czego oni się spodziewali? Że stan auta będzie bez uwag? Mówiłem tej pani, że jak nas zobaczą w ASO, to po pogotowie psychiatryczne będą dzwonić oraz że szansa na pomyślną weryfikację stanu Hondy jest mniej więcej taka, jak szansa na zdanie matury przez Jolę Rutowicz.

    Ani trochę mi ich nie było żal. Szkoda tylko bo zmarzłem strasznie czekając na Księcia Benimina, choć z drugiej strony miałem gratis sprawdzenie stanu technicznego auta. I to w autoryzowanej stacji obsługi Hondy. Mogłem dopisać w ogłoszeniu: "serwisowana w ASO do końca" ;-)