Barykada na lewym pasie, spalone hamulce i choroba psychiczna - czyli typowy dzień na polskiej drodze

   Z reguły jestem bardzo spokojnym człowiekiem i trudno mnie zdenerwować. Wbrew pozorom, ani podchody mojego Wielce Szanownego Sąsiada, ani nawet podwyżka VATu i wieku emerytalnego nie wyprowadziły mnie jeszcze z równowagi (choć z tą emeryturą po 67 roku życia, to przegięcie! A jaką ja mam pewność, że po osiągnięciu tego wieku będę jeszcze na tyle sprawny, by zwiedzać Europę swoim nowym kamperem, jak to mają w zwyczaju polscy, zadowoleni z życia emeryci?). Z racji takiej, że dość dużo czasu spędzam za kierownicą, od dawna zauważam ja i moi ewentualni pasażerowie, że w trakcie prowadzenia auta dostaję nerwicy. Pewnie Czytelnik ma serdecznie gdzieś powody moich "frustracji kierowcy", ale ja i tak muszę o tym napisać kilka słów.
   Myślę, że nie można powiedzieć, że jestem piratem drogowym - z reguły nie wyprzedzam na ciągłych liniach, nigdy na przejściach dla pieszych, ani przed wzniesieniami i zakrętami, nigdy nie siadam za kierownicę nawet po małym piwie. Staram się myśleć w czasie jazdy i przewidywać, ale ograniczenia prędkości w wielu przypadkach uważam za zbędny wymysł właściciela trzybiegowej Nysy 522 bez hamulców. To znaczy - są miejsca, gdzie nawet 50 km/h to zbyt szybko, ale wiele ograniczeń jest dla mnie niepotrzebnych i nie sugeruję się nimi. Nie pojadę z prędkością "miejską" tam, gdzie nie ma pieszych wokół, gdzie nie ma szkół i dużej ilosci zabudowań. Tak samo jak nie mam zamiaru stosować się do prędkości 70 km/h na odludnym terenie, gdzie ktoś wbił sobie znak, bo taki akurat został "na stanie". Jak dotąd nie miałem jeszcze wypadku i oby jak najdłużej stan ten się utrzymał. Jak pisałem wcześniej, za kierownicą dostaję "wścieklicy". Przyczyny mojej choroby psychicznej postaram się wyjaśnić na przykładzie weekendowego wyjazdu w rodzinne strony.

Wycieczka z Krakowa na Podbeskidzie, oczami niezrównoważonego.

 

   Już zaraz po wyjściu z bloku dopada mnie atawistyczna chęć niszczenia i wyżywania sie na samochodach sąsiadów, którzy parkują tak, jakby byli sami na świecie. Teraz przed bramą do mojego garażu stoi zaparkowany przeze mnie Hyundai, więc przynajmniej można z niego (z garażu, nie Hyundaia) normalnie wyjechać i nie trzeba używać do tego zdolności kaskaderkich. Jeden powód do złości mi odpadł. Uff. Przy wyjeździe z osiedla czeka mnie włączenie się do ruchu na drogę, którą bez przerwy jadą samochody w takich odległościach, że po prostu wyjechać się nie da. Jeżeli  przestaną jechać auta z prawej strony, natychmiast pojawia się tysiąc mknących rejestracji KR z lewej. A oczywiście o tym, że ktoś z jadących przyhamuje i wypuści z podporządkowanej, można zapomnieć. Jeśli trafisz na kulturalnego kierowcę, który nadjeżdża z lewej strony i zlituje się nad tobą zatrzymując się, a ty wysuniesz się na ten pas jezdni (bo skręcasz w lewo i musiasz mieć wolne z dwóch stron), to ci nadjeżdżający z prawej gotowi są pociąć opony, połamać felgi na krawężniku i zabić dwudziestu pieszych, byle cię ominąć, byle nie wpuścić! Na zaciętych ich twarzach widzę  - "a stój sobie tam bucu do jutra! Zgaś na tej bocznej to auto, bo dziurę ozonową robisz baranie" .  I tak pędzą wszyscy, a ty prześladowany przez system, wszelkie loże masońskie i Zakład Ubezpieczeń Społecznych stoisz i czekasz, czekasz na tę jedną jedyną osobę, która wie, że naciśnięcie hamulca i mrugnięcie światłami opóźni jej dojazd do celu o całe 4 milisekundy, ale zależy jej na tym czasie, więc wpuści cię w końcu na drogę główną.
   Jest! Znalazł się ktoś kulturalny i jadę! Po 15 minutach jestem już na "Zakopiance"! Całe 500 metrów w 15 minut To się nazywa sprint! Myślę sobie - "teraz podgonię stracony czas, w końcu dwupasmówka". Wciskam się na lewy pas i...wyprzedza mnie powoli sznur aut z prawej strony, bo ... na lewym pasie, już poza miastem, jedzie sobie - przyklejony nosem do przedniej szyby - pan w Renault Thalii ! Tak sobie gna 60 km/h przyglądając się z bliska odpryskom na owej szybie i nie chce zjechać, oj nie chce... bo on za 500 kilometrów w lewo pewnie będzie skręcał, to się musi przygotować... albo nie, on po prostu jedzie tym pasem, bo na prawym mogą być koleiny i może go np. wyrzucić z impetem na barierki (a przy takich prędkościach, to już nie są żarty), a może po prostu jedzie sobie tym pasem, nie zwracając uwagi na to, że tworzy korek i furmanki wyprzedzają go poboczem, bo jest zwykłym idiotą, który nie zna przepisów ruchu drogowego i nie doczytał, że w Polsce mamy ruch PRAWOSTRONNY! W końcu udaje mi się wepchnąc na prawą stronę drogi i trąbiąc wyprzedzam palanta. Co gość robi? Jeszcze mi się odgraża, wymachując łapami i brzydko wykrzywiając swoją, i tak już brzydką, twarz. Ale ja, pirat drogowy, nie zważam na to i jadę dalej. Za moment znowu pas do wyprzedzania wlecze się "sześćdziesiątką". Powtórka - tym razem pan w Sceniku wybrał się z rodziną na piknik i podziwiają piękny krajobraz z lewej, który tworzą: skład części używanych, ze dwa komisy i serwis Dafa. Rzeczywiście, rozumiem ich - taka sceneria usprawiedliwia ... Wyprzedzam i ... znowu ... i tak do samego zjazdu na Bielsko.
    Nastepne 40 kilometrów jednopasmowej drogi nr 52 grzecznie wlokę się w ciągu aut - tu nie ma sensu wyprzedzać, bo z doświadczenia wiem, że zyskuje na tym tylko PKN Orlen i Małopolski Urząd Wojewódzki (beneficjent wpłat z mandatów). Zaoszczędzić można kilkdziesiąt sekund, stracić kilkaset złotych, a spalanie wzrasta znacznie, więc po co pośpiech?
   Kolejny odcinek, to podrzędna droga prowadząca przez Przełęcz Kocierską. Dzięki temu odcinkowi producenci klocków hamulcowych niewątpliwie podnoszą swoje wyniki sprzedaży. Najpierw kilka kilometrów podjazdu (niezbyt stromego, aczkolwiek dla wielu turystów wymagającego nieużywania innego biegu, poza "jedynką"), następnie droga prowadzi w dół (również kilka kilometrów) i przejeżdża się ją zazwyczaj z prędkością nie większą niż 20 km/h, w kłębach dymu z klocków hamulcowych auta toczącego się przed nami. Co prawda, z każdym stumetrowym odcinkiem kolumna aut prowadzona przez "wyhamowywacza" delikatnie przyspiesza, ale powodem zapewne nie jest tutaj zdobywane w trakcie zjazdu doświadczenie, lecz spalone hamulce, które tracą swoje właściwości. Gdy pedał już jest w podłodze i "as kierownicy" ma wrażenie, że wciska nogę w kostkę masła, zjeżdża ze strachem na pobocze, i ze   śmiercią w oczach zastanawia się,  w jaki sposób wezwać pomoc drogową, bo w jego aucie są przecież wadliwe hamulce... Czy na kursach nie uczą jak pokonywać wzniesienia, jak hamować silnikiem, jak redukować biegi? Bo ja takiego stylu jazdy pojąc nie mogę! A spotykam się z podanym  tu przykładem zbyt często, by uznac to za jednostkowy przypadek.
   Do celu dojeżdzam więc po około dwóch godzinach zmęczony tak, jakbym Jelczem przebył własnie trasę do Neapolu.
   W jakim celu napisałem te "przydługawe", niezbyt ciekawe i obnażające mój stan psychiczny wypociny? Tylko w jednym - nie przeszkadzają mi tak bardzo palone hamulce ludzi nie potrafiących jeździć (w końcu to nie moje podzespoły się niszczą, a wróg mechanik też chce jeść), nie przeszkadzją mi też tak mocno, chamskie, samolubne zachowania ludzi nie potrafiących wpuścić stojących w kolejce na drodze podporządkowanej. Wiele złych zachowań na drodze rozumiem i mogę patrzeć na nie z wyrozumiałością, ale nigdy nie będzie miało dla mnie wytłumaczenia tamowanie lewego pasa ruchu na drogach wielopasmowych. Tłumaczenie tego np. jazdą z maksymalną dozwoloną prędkością na danym odcinku i tym, że skoro ktoś jedzie z "przepisowym maksimum", to ja nie mam prawa go wyprzedzić ( jeden pan chciał mnie właśnie w ten właśnie sposób "uświadomić") , jest dla mnie bredzeniem równoznacznym z expose premiera. Jeśli ja chcę łamać ograniczenie prędkości na autostradzie, czy "ekspresówce" - moja sprawa! Jeśli jesteś tak gorliwy i chcesz niedopuścić do zagrożenia na drogach - jedź pod dyskotekę w sobotę w nocy i stój tam z alkomatem! Badaj, zabieraj kluczyki i dzwoń na Milicję - nie mam nic przeciwko temu, a wręcz jestem jak najbardziej za taką postawą, ale od lewego pasa won! On służy do WYPRZEDZANIA, a nie do jazdy. Czy mogłaby kiedyś wziąć się za to nasza MO?  Nie, oni nic z tym nie zrobią. Ile razy widzę radiowóz wlokący się właśnie tą stroną drogi, bo za 500 kilometrów będzie lewoskręt do McDonald's...