Na licytacji u komornika - czyli praczłowiek nie zawsze nosił broń

   Wielu z Was myśli pewnie, że samochód można kupić tanio u komornika, bo przecież przy pierwszej licytacji cena startowa wynosi 75 procent ceny oszacowania, a jeśli nikt auta nie kupi, za drugim razem startuje się od 50 procent. Też kilka lat temu tak myślałem. Żyłem nawet planami, że będę jeździł od licytacji, do licytacji i kupował, kupował, kupował, a potem sprzedawał, sprzedawał i zarabiał... Znajomy handlarz mówił mi co innego, ale ja tam wiedziałem swoje. Po pierwszej aukcji, w której wziąłem udział, moje wszystkie marzenia i ideały zakopałem głęboko w jaskini.
   Przeczytałem kiedyś ogłoszenie, że dnia tego, a tego, pod adresem ... odbędzie się licytacja ruchomości jakichś tam . Wstałem więc w wyznaczonym dniu wcześnie rano, ubrałem się  - normalnie, czyli w jeansy i jakąś bluzę, wsiadłem do auta i pojechałem na miejsce. Zaparkowałem jako jeden z pierwszych, koło mnie stało tylko jakieś Audi Q7. Pomyślałem: "oj, jacyś grubsi handlarze też się szykują na moje okazje".  Wyszedłem z auta i spojrzałem za bramę, w stronę głównej ulicy. Właśnie podjechał autobus miejski. Po chwili zobaczyłem tłum wylewający się z niego i zmierzający w moją stronę. Przez moment pomyślałem, że może gdzieś tutaj będą kręcić jakiś film, a to statyści właśnie dojechali. Widok ujrzałem mniej więcej taki, jak na rysunku:

  
  Kiedy przybysze o aparycji tych ze zdjęcia powyżej przeszli przez bramę i usłyszałem ich rozmowy, już nie miałem złudzeń. Tutaj filmu nikt nie kęci, choć towarzystwo jak z planu Epoki lodowcowej 8.  
Usłyszałem fragment rozmowy. Jeden neandertalczyk mówił do drugiego:
- Te, k#rwa, zapi****laj na górę pytać, a ja k#rwa ustawiam już frajerów.
Na co kolega z sąsiedniej jaskini:
- Sam se zadu#caj po tych k#rwa schodach! Będziesz tak ustawiał, jak ostatnio i ch#j z tego będzie!
   Kiedy już "nakarmiłem ducha" dialogiem dwóch jaskiniowców i zdałem sobie sprawę, że pozostali pasażerowie autobusu MZK, zmierzający tutaj, też mówią podobnie, używając tylko innego szyku wyrazów, zrozumiałem, że będzie śmiesznie. Moj ubiór - zwykły - kolidował mocno z ekstrawanckim stylem wszystkich przybyszów. Mam wrażenie, że te 30 osób umówiło się nawet w tej kwestii. Może to jakaś rodzinka chce się zmotoryzować, a że kupują ubrania w jednej hurtowni, to wyglądają podobnie?  Jedno jest pewne - teraz już wiem jak się ubrać, by było modnie - spodnie garniturowe (koniecznie takie, pamiętające jeszcze Bieruta), do tego długa, brązowa, brudna kurtka z  ekoskóry, wyplamiona łojem z ostaniego pieczenia mamuta, trepy nad kostkę, ale szerokie, żeby spodnie częściowo tam wcisnąć, a na głowie czapa futrzana, lub ewentualnie czapka z długim daszkiem. Niektóre osobniki (te, stojące niżej w hierarchii) ubrane były w różnokolorowe dresy. Całość wizerunku stada dopełniał kończony właśnie czterdziesty tego ranka papieros, zwisający każdemu z ust. Uczta dla oczu i nosa! Zastanawiałem się tylko, czy maczug zapomnieli w autobusie , czy też mają taką zasadę, że na licytacje jeżdżą zdemilitaryzowani...
   Po jakimś czasie podszedł w moją stronę jeden taki elegancik (ten dla odmiany miał odświętny dresik) i "rozmawia" do mnie:
- Ty tu po co?
- Po auta.
Odpowiadam grzecznie na to uprzejme pytanie.
- Jak na Avensisa, to tam jest leszcz, co płaci tysąca, żeby się od niego odpie***ić. Jest dziesięciu do podziału, będzie po stówie. Ten z drugiej strony chce Skodę. Daje dwa tysiące, żeby jej nie ruszać. Piszesz się na to? Bo jak nie to będziemy w górę jechać do bólu! Nie opłaca ci się. Chodź się tam dogadać.
   Nie do końca jeszcze łapałem te całe mechanizmy, ale powoli zaczynało mi się wszystko układać w głowie. Pomyślałem sobie, że właściwie, to ja już nie chcę ani Skody, ani Toyoty, a najbardziej, to nie chcę już tu być... Ale ciekawość zwyciężyła - zostałem.
   Zaczęła się licytacja - banda troglodytów oblazła komornika i zaczęła się przekrzykiwać. Tam na serio nie było ludzi cywilizowanych. Skakali sobie do oczu, wyzywali się. Jakiś gość, wyglądający jakby zrobił sobie wycieczkę z miejsca zamieszkania, czyli dworca PKP, licytował ciężarowego Mana do bólu, po to tylko, żeby odegarać się na innym, za to że się nie "dogadali". Osiągnął kosmiczną cenę, krzyknął, że biegnie do auta po dowód i pieniądze i ... tyle go widzieli. Nie dostał na flaszkę, to się zemścił i zwiał na peron. Licytacja pozostałych samochodów odbywała się w podobniej atmosferze. Ogólnie rzezcz biorąc, to chyba nikt się nie "podogadywał", bo bili się wszyscy jak wygłodniałe psy o kość, a samochody sprzedano w takich cenach, ze bez problemu znalazłbym ładniejsze i tańsze egzemplarze na Otomoto. Dla przykładu - nieodpalany od dwóch lat Avensis z 2007 roku "poszedł" za około 40 tys. zł. I jaka to niby okazja od komornika? Nie rozumiem. Czy to działa w ten sposób, ze człowiek jak widzi tłum bijący się o coś, to tak bardzo temu ulega, że za wszelką cenę chce przedmiot walki osiągnąć? Wygrał na tym tylko komornik i wierzyciele, bo przy takich cenach, po odliczeniu kosztów komorniczych, został dla wierzycieli pewnie jeszcze jakiś ochłap.
  
  Ja też z tego festynu coś wyniosłem:

- posiadłem cenną wiedzę antropologiczną, potwierdzającą istnienie praczłowieka oraz dowody na to, ze ewolucja nie zadziałała równocześnie dla wszystkich i są jeszcze na świecie osobniki nie do końca przekształcone. Prawdopodobnie trudnią się one handlem samochodami i ustawianiem przetargów (jak zauważyłem - nieskutecznym). Nie noszą maczug.

- utwierdziłem się w przekonaniu, że mój gust w kwestii ubrań jest jakiś taki pospolity i nijaki oraz nie mam w sobie nic z prawdziwego "biznesmena".

- zrozumiałem, że wyjazd na licytację komorniczą wiąże się tylko i wyłącznie ze stratą czasu, pieniędzy na paliwo i grozi nieodwracalnymi zmianami w psychice człowieka, który już (a przynajmniej tak mu się wydaje) ewoluował.

 P.S.  Jakieś skłonności masochistyczne sprawiły, że jeszcze dwa razy byłem uczestnikiem podobnego przedstawienia i stwierdzam, że na każdej licytacji można spotkać te same gęby.
  Wspomnianym wcześniej Q7 nie przyjechał żaden "rekin handlarstwa", tylko pan komornik.